Liefdesbrief aan eerste liefde: je hebt mijn leven veranderd

Eerste liefde

Dat zeggen ze eerste liefde vergeet nooit, een volkomen waar zin, want ongeacht hoe die ervaring was, blijft het zeker voor altijd in ons geheugen.

Voor de eerste keer liefhebben is een ontwaken voor een grote verscheidenheid aan nieuwe sensaties die we nog nooit eerder hadden ervaren: de eerste kus, de eerste streling, die eerste kieteling die door het hele lichaam stroomt … Met de eerste liefde ontdekken we ook wat angst is, Vreugde, onzekerheid en totale overgave. Al deze emoties die zich tijdens deze fase opstapelden, bepalen onze toekomstige relaties, markeren ons uitgangspunt in de sentimentele grond.

Dat is de reden waarom, en omdat we de goede tijden graag opnieuw beleven, geloven we dat eerste liefde ook speciale vermelding verdient. We hebben dit geschreven liefdesbrief aan eerste liefde omdat het nooit te laat is om al die woorden die niet zijn gezegd te kunnen uiten.

Voorbeeldbrief aan First Love

Beste eerste liefde:

Ik weet niet goed hoe ik aan deze brief moet beginnen, je herinnert me misschien niet eens. Het is zo lang in onze geschiedenis geweest dat je me zeker bent vergeten. Ik herinner me je nog steeds, hoe je het niet moest doen als je mijn was eerste illusie. We leerden naast elkaar liefhebben, geen van beiden wisten wat dat was, we ervoeren dat nieuwe gevoel van samen de wereld willen eten. En weet je wat? Het is heel vreemd voor mij om met je te komen praten over liefde toen je de persoon werd die me op haar best en in de slechtste versie liet voelen.

Ik zal niet tegen je liegen, toen je wegging voelde ik me alsof ik stervende was. Ik bleef ademen, mijn organen werkten nog steeds perfect, maar iets buiten het fysieke was gebroken. Ik dacht dat ik zonder jou nooit meer zo hoog zou kunnen vliegen, ik dacht dat ik zelfs de vleugels niet zou uitklappen om mijn hoofd op te tillen. Ik beken je, nadat je anderen kwam, vele anderen, maar zonder precies te weten waarom Uiteindelijk heb ik ze altijd met jou vergeleken. Ik zocht je ogen in andere ogen, je strelingen in andere bedden. Ik dacht dat ik alles aan je zijde had geleefd en ik dacht dat ik me nooit meer zo goed zou voelen in de armen van een andere persoon, dat geen andere huid me de hemel zou laten raken zoals de jouwe. Ik heb me zo vaak voorgesteld hoe het zou zijn geweest als het onze niet was geëindigd …

Ze zeggen dat tijd alles heelt. Ik weet niet of hij me van iets heeft genezen, maar hij heeft me geleerd dat liefde pure chaos is, dat het niet wordt beheerst door logica. Daarom zijn er dingen die je nooit begrijpt, je moet er gewoon mee leren leven. Hij leerde me ook dat je nooit echt gelukkig met iemand kunt worden als je niet eerder hebt geleerd alleen jou te zijn, dat er na het goede altijd iets beters is en dat dingen beginnen en eindigen om een ​​of andere reden.

Ik heb geleerd dat liefde maar één keer in je leven voorkomt, hoewel ik wilde dat die laatste ook je glimlach had. Als de tijd me iets heeft geleerd, is het dat voor liefde moet worden gezorgd, moet het worden verwend, moet het elke dag nieuw leven worden ingeblazen. Dat deden we niet, het is normaal, we waren gewoon onervaren met een heel leven voor de boeg.

Het zou absoluut niets veranderen dat we samenleven, noch goed noch slecht. Dit alles heeft ertoe geleid dat ik ben wie ik vandaag ben. Dat is waarom nu na zo lang Ik wil je bedanken.

Je liet me begrijpen dat je nooit meer liefhebt zoals de eerste keer, hoewel je wel beter leert liefhebben. Je hebt me dat laten begrijpen er zijn liefdes die altijd aanwezig zullen zijn, maar een paar maanden, een paar jaar gaan voorbij …

Een leven.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *