De Mexicaanse legende van La Llorona (in zijn verschillende versies)
Mexico is een land omringd door een grote halo van mythen en legendes. Als er echter in het bijzonder een is die het kenmerkt, is het dat wel de legende van La Llorona. Het is een van de meest populaire verhalen op het Azteekse grondgebied en hoewel het verschillende versies heeft (die de hele wereld over de wereld zijn gegaan), vallen ze allemaal samen als hoofdrolspeler van een mysterieuze en griezelige vrouw die door de straten dwaalt op zoek naar haar verloren kinderen.
Durf jij de verschillende verhalen te ontdekken die zich achter La Llorona verbergen met Diario Femenino? De intrige is verzekerd …
Mexicaanse legende van La Llorona: de bekendste versie
In het koloniale Mexico woonde een ongelooflijk mooie inheemse vrouw die waanzinnig verliefd werd op een Spaanse heer met wie hij drie prachtige kinderen had. De moeder richtte zich volledig op haar nakomelingen en haar liefde voor deze Spaanse man, die integendeel niets anders deed dan haar mijden.
Hij bleef afstandelijk en Ik ontweek het elke keer. De slechte tongen zeiden dat de echte reden voor zijn vervreemding was gebaseerd op de angst voor “wat zullen ze zeggen”, omdat hij lid was van de hogere samenleving en de band met een inwoner zijn status kon beïnvloeden.
Ze stond erop en drong aan en hij ontweek en ontweek haar. Dagen en dagen gingen voorbij tot de mens besloot om de inheemse bevolking te verlaten om te trouwen met een prestigieuze Spaanse dame van de hogere samenleving.
Bij het vernemen van haar verraad verloor de mooie vrouw haar geest volledig tot het punt dat zijn pijn en wanhoop Ze brachten haar ertoe om ware waanzin te plegen. Hij nam zijn kinderen in zijn armen, droeg ze naar de oevers van het Texcoco-meer, omhelsde ze stevig en bracht alle liefde over die hij voor hen voelde en zonk ze om ze te verdrinkenNadat ze zich realiseerde wat ze zojuist had gedaan, kon ze er niet tegen en zijzelf hij nam ook zijn leven.
Sinds die dag wordt gezegd dat de ziel van deze vrouw niet rust en elke nacht dwaalt ze in het wit gekleed helemaal door de eenzame straten in de buurt van het meer op zoek naar haar drie kinderen. De vrouw huilt, kreunt en roept: “Oh mijn kinderen!” en zijn pijn verdriet door de stad …
La Llorona en haar triestste versie
In deze andere versie van La Llorona verschijnt deze vrouw ook vertegenwoordigd in een witte jurk, met heel lang haar en een spookachtige uitstraling. Hij huilt ook in pijn om zijn kinderen, hoewel de reden heel anders is.
Er wordt gezegd dat La Llorona verliefd was, maar hun relatie was gefrustreerd omdat de dood haar volledig onverwacht had verrast. Toen de vrouw stierf, was de man zo verdrietig dat begon te verwaarlozen, eerst hem en daarna zijn drie kinderen.
Ondanks het feit dat ze een vader hadden, leken de kinderen wees en daarom elke nacht La Llorona keerde terug van verder om voor hen te zorgen wanhopig naar hen op zoek door hun geschreeuw en geschreeuw.
La Llorona en zijn originele verhaal
Zoals je kunt zien, de versies van de Mexicaanse legende van La Llorona zijn eindeloos en in elk deel van Mexico geloven ze meer in sommige verhalen of in andere. De meesten zijn het echter eens verbind het originele verhaal met de pre-Spaanse wereld. Volgens deze versie zou La Llorona zich ongeveer tien jaar vóór de aankomst van de Spaanse veroveraars in Mexico in 1521 bevinden.
Volgens Fray Bernardino de Sahagún (een Franciscaanse zendeling wiens werken zeer nuttig zijn geweest om de feiten van het oude Mexico te reconstrueren), verzekerden de inboorlingen hem dat ze een vrouw met een spookachtig uiterlijk hadden gezien en gehoord die ’s nachts door de straten liep schreeuwend: Mijn kleine kinderen, we moeten ver gaan! ”Of“ Mijn kleine kinderen, waar zal ik je naartoe brengen? ”. Deze schreeuwen waren een poging om waarschuw inboorlingen over het bloedbad dat het in korte tijd zou gebeuren met de komst van de Spaanse veroveraars.
Andere versies van La Llorona
Een andere betekenis van deze vrouw is die van “De verrader”. Volgens de Mexicaanse historicus Efraín Franco Frías, in de koloniale tijd (1521-1821), de legende dat La Llorona een inheemse vrouw was bekend als “Malinche” die bij de komst van het Spaanse leger minnaar werd van de veroveraar Hernán Cortés.
Hij had een zoon bij zich, maar destijds, toen Cortés terugkeerde naar Spanje, greep hij hem zonder dat ze absoluut niets doet om het te stoppen. Zelfs haar spijt bracht haar er niet toe haar nakomelingen terug te zien.
Malinche betekent precies verraderlijk en de inboorlingen zagen in La Llorona de personificatie van verraad en een symbool van droevig moederschap, beledigd en vernederd.
Wat het ook het waargebeurde verhaal van La LloronaDe waarheid is dat ze allemaal een gemeenschappelijk punt hebben: de schrijnende pijn van een moeder die haar kinderen heeft verloren. Een moeder wiens huilen zo intens is dat ze in de loop van de tijd een legende is geworden.
En jij? Heb je ooit gehoord de legende van La Llorona? Vergeet niet dat je in Diario Femenino nog veel meer Mexicaanse legendes kunt lezen.
